Mijn werk bij Werken aan Herstel Zoetermeer: voor je medemens en voor jezelf
Serie: Ik ben iemand en ik kan iets.
Lexie: ‘Het komt goed, je kunt weer glimlachen en vrolijk zijn’
‘Ik werk als ervaringsvrijwilliger voor Werken aan Herstel Zoetermeer. Ik begeleid herstelgroepen zoals de creatieve herstelwerkgroep, waar we verschillende kunstvormen verkennen. We hebben vijf kunstenaars gekozen die allemaal iets anders doen, en we besteden twee weken aan elke kunstenaar. Bijvoorbeeld, als we Vincent van Gogh behandelen, gaan we schilderen, en als we Leonardo da Vinci behandelen, gaan we beeldhouwen. Het is heel leuk om te begeleiden en ik vind het allemaal even leuk. Ik probeer vooral mensen te laten zien dat herstellen is wat iedereen kan.
Er zijn zoveel eenzame mensen, die ik graag zou willen laten weten dat wij er zijn. Je hoeft niet in je eentje te zitten. Als je je huis uit wilt – of moet – dan zijn wij hier met een kop koffie en een luisterend oor. In de Week van de Eenzaamheid werd ik geïnterviewd voor de radio namens Werken aan Herstel Zoetermeer, en heb ik deze oproep ook gedaan.
Mijn andere rollen in het leven
Naast mijn werk ben ik echtgenote, grote zus en trotse tante van vier neefjes en één nichtje. Ik ben ook creatief bezig, lees graag en speel akoestische gitaar. Mijn man maakt ook muziek, dus we kunnen samen spelen, wat ik erg leuk vind. Ik zou ook wel cursussen willen geven met muziek en herstel, maar dat is wat ingewikkeld vanwege dure instrumenten.
Wat ik heb meegemaakt bracht me hier
Ik heb een aantal nare dingen meegemaakt in mijn verleden. Seksueel misbruik, veel verhuizingen en verschillende scholen. Ik ben ook geadopteerd, wat veel problemen met zich mee kan brengen. Dat stapelde allemaal op. Ik kreeg last van angstklachten en hallucinaties, waardoor ik bij GGZ Rivierduinen terechtkwam. Daar heb ik een herstelcursus gevolgd en genoeg certificaten behaald om vrijwilliger te worden. Nu geef ik de groepen in plaats van ze te volgen.
Ik begin niet vaak met mijn eigen verhaal. Dat zet ik eigenlijk alleen in als de situatie er écht om vraagt. Als iemand bijvoorbeeld iets meegemaakt heeft en niet weet hoe die ermee om moet gaan, dan zeg ik: “Dat heb ik ook meegemaakt, laten we erover praten.” Verder denk ik dat mijn ervaring doorwerkt in mijn lichaamstaal, dat mensen aanvoelen dat we op elkaar lijken.
Wat ik vooral met mijn ervaring laat zien, is dat mensen door hele moeilijke dingen kunnen gaan, maar dat dit niet het einde is. Als je eroverheen komt, kun je weer leren lachen, leuke dingen zien en genieten van het leven. Hoe moeilijk het er aan het begin van de reis om te herstellen ook uitziet.
Wat Werken aan Herstel Zoetermeer bijzonder maakt
Het werk hier geeft voldoening. Je doet iets goeds voor de gemeenschap, voor je medemens en voor jezelf tegelijkertijd. Je bent productief bezig en hebt een zinvolle dagbesteding. Ik vind het heel erg leuk dat elke bijeenkomst anders is, ook al geef je dezelfde groep. Wat ik ook leuk vind, is dat ik ook heel veel dingen over mezelf leer, nog steeds. Ook een groep die ik al vaker heb gegeven, waarin dezelfde dingen aan bod komen: elke keer leer ik toch weer wat dingen over mezelf. Dat vind ik bijzonder aan het werk bij Werken aan Herstel Zoetermeer.
En het inzicht: een luisterend oor bieden is soms al genoeg. Dat kunnen mensen hier vinden, zonder kosten of andere drempels. Wij zijn er gewoon.
Wat ik over mezelf heb ontdekt
Ik heb geleerd dat ik voor mezelf kan opkomen zonder dat iemand daar boos om wordt. Ik dacht altijd, als ik voor mezelf opkom, dan benadeel ik iemand anders. Maar ik heb geleerd dat mensen graag willen weten wat er in je omgaat, zodat ze rekening kunnen houden met jouw gevoelens. Duidelijkheid is belangrijk.
Ik heb ook ontdekt dat ik theoretisch ingesteld ben en dat ik me goed kan vermaken met literatuur schrijven voor de groepen. Dit wist ik niet van mezelf omdat ik dyslectisch ben, maar ik heb geleerd dat ik schrijven erg leuk vind.
Wat ik tegen mijn jongere zelf zou willen zeggen, is dat het goed komt. Je kunt weer glimlachen, vrolijk zijn en genieten van het leven. Het komt goed, hoe moeilijk het ook lijkt.’
Tekst en foto van Kim van de Wetering
