Mijn werk bij Werken aan Herstel Zoetermeer: samen het pad bewandelen
Serie: Ik ben iemand en ik kan iets.
Xander: ‘Waag de gok en probeer het, je kunt alleen maar winnen’
‘Ik werk al zeven jaar als ervaringswerker in het wijkteam van de GGZ. Daarmee geef ik de herstelgroepen bij Werken aan Herstel Zoetermeer, zoals WRAP, ‘Herstelwerkgroep’ en ‘Herstellen doe je zelf’. Daarnaast geef ik voorlichtingsavonden over verschillende onderwerpen zoals verslaving en depressie. Iedereen in Zoetermeer die geïnteresseerd is, kan daarnaartoe komen.
Mijn andere rollen in het leven
Ik ben alleenstaand, voldoening en ook sociale contacten haal ik veel uit mijn werk. Mijn vriendengroep is veranderd door mijn herstelproces; veel oude vrienden zie ik minder vaak doordat mijn leven is veranderd, maar ik heb nieuwe vriendschappen opgebouwd, vooral met collega’s. Daar ga ik af en toe mee uit eten, soms stappen of naar een festival. Ik heb een heftig leven gehad en geniet van simpele dingen zoals thuis op de bank hangen en Netflix kijken.
Wat ik heb meegemaakt bracht me hier
Ik heb een achtergrond van verslaving en depressie, en ik heb de diagnose autisme. Vroeger was ik cliënt bij GGZ Rivierduinen, waar ik zelf groepen volgde. Door de ervaringswerkers daar werd ik aangemoedigd om de opleiding tot ervaringswerker te volgen. Hoewel ik de tweejarige opleiding zwaar vond, zat ik er toch elke week. Zo heb uiteindelijk op mijn 40e mijn eerste diploma gehaald in mijn leven. Dat was een mooie overwinning. Ik ben gelijk in dienst gekomen bij GGZ Rivierduinen. Nu werk ik samen met mijn oude behandelaren als collega’s. Ze hebben me altijd gelijkwaardig behandeld. Misschien was het voor hen meer wennen dan voor mij – maar ook een succesverhaal toch, dat een cliënt zo ver kwam dat hij collega werd?
Ik zet mijn ervaring wel in, maar minimaal. De cliënten die ik spreek, zijn er om hun eigen ervaringen en verhalen te ontdekken. Als ik alleen maar over mezelf zou praten, gaat het niet meer over de cliënt, maar over mij. Daarom deel ik mijn verhaal alleen wanneer ik denk dat het waarde heeft of als ze ernaar vragen.
In het begin, als ik iemand leer kennen, vertel ik wel wat over mijn verleden en waar ik tegenaan ben gelopen. Dit helpt cliënten te begrijpen dat ik ze begrijp en dat ik soortgelijke ervaringen heb gehad. Hierdoor kan ik makkelijk aansluiten bij hun verhalen, vooral bij mensen met een verslavingsachtergrond. Soms kan ik een zin afmaken als ze haperen, omdat ik weet wat ze willen zeggen. Dat is fijn voor hen.
Wat Werken aan Herstel Zoetermeer bijzonder maakt
Toen ik de opleiding tot ervaringswerker ging doen, dacht ik dat ik de hele dag alleen maar mijn eigen verhaal zou moeten vertellen. Dat leek me een saaie baan. Maar tijdens de opleiding ontdekte ik dat er veel meer bij komt kijken en dat mijn eigen verhaal eigenlijk niet zo relevant is. Het gaat erom dat ik anderen leer reflecteren. Wat willen ze? Wat hebben ze nodig? Wat moeten ze misschien niet doen? Het gaat erom dat ik samen met hen hun pad bewandel. Ik ben zelf ook gaan reflecteren en heb veel over mezelf ontdekt.
Wat dit werk zo bijzonder maakt, is de waardering die ik krijg van de mensen die ik help. In een van de eerste gesprekken die ik had, zei iemand: “Dankjewel, daar had ik echt veel aan.” Ik dacht: wow. “Dankjewel”, dat heb ik in 15 jaar bij mijn vorige werkgever nooit gehoord. Het is geweldig om te zien hoe mensen gaan bloeien door de ondersteuning die ze krijgen. Sommige van de deelnemers geven nu ook als ervaringsvrijwilliger herstelgroepen.
Wat ik over mezelf heb ontdekt
Door mijn werk heb ik meer vertrouwen gekregen in mijn eigen kunnen. Ik heb geleerd dat ik goed ben in het geven van groepen en dat ik mensen kan inspireren met mijn verhaal. Ik heb geen schaamte meer over mijn verleden; wat gebeurd is, is gebeurd en ik ben trots op wat ik heb bereikt. Mijn werk heeft me laten zien dat je van negatieve ervaringen iets moois kunt maken en dat je kwetsbaarheid mag tonen. We zijn en blijven allemaal mensen die het soms moeilijk hebben.
Tegen iedereen die overweegt om deel te nemen aan herstelgroepen, zou ik willen zeggen: waag de gok en probeer het. Groepen duren meestal maar drie maanden, en hoewel dat lang kan lijken, is het een korte tijd in vergelijking met de voordelen die je kunt behalen. Je kunt er alleen maar beter van worden. Als het niets voor je is, heb je niets verloren, maar als het wel helpt, kan het je leven veranderen.’
Tekst en foto van Kim van de Wetering
